Parafia Wniebowzięcia NMP / Sanktuarium Matki Bożej Pokornej
ul. Cysterska 1, 47-430 Rudy
tel. (32) 410 30 57 lub 889 216 115, e-mail: parafia.rudy@gmail.com

Aktualności

Wielka Sobota

WIELKA SOBOTA

Liturgia Świętej Nocy Paschalnej jest szczytem przeżyć całego roku liturgicznego i centralnym przeżyciem Triduum paschalnego. W tej liturgii objawia się najmocniej ostateczny cel i kierunek ludzkiego życia – jest nim udział w zwycięstwie Chrystusa nad szatanem, grzechem i śmiercią.

W pierwszej części Świętej Nocy Paschalnej, czyli w Liturgii Światła kapłan zapali paschał w kościele. Następnie zostanie odczytane Orędzie Wielkanocne, w którym zawarte jest dziękczynienie Bogu za Jezusa Chrystusa, który wyzwolił nas z niewoli grzechu.

            Druga część liturgii Świętej Nocy to obrzęd liturgii Słowa. Stół Słowa Bożego w swej dzisiejszej obfitości przybliża człowiekowi na nowo całą historię zbawienia, ukazującą odwieczną wierność Boga wobec swoich dzieci. W tym dniu zachęcamy do odczytania i medytacji obficie zastawionego dla nas Słowa Bożego w swoim domu:

·         Rdz 1,1-2,2

·         Rdz 22, 1-18

·         Wj 14,15-15,1

·         Iz 54,4a.5-14

·         Iz 55,1-11

·         Ba 3,9-15.32-4,4

·         Ez 36, 16-17a.18-28

·         Rz 6,3-11

·         Mt 28,1-10

            Kolejną częścią świętych obrzędów jest liturgia chrzcielna. Błogosławieństwo wody jest wymownym znakiem naszej jedności z Chrystusem, ponieważ poprzez sakrament Chrztu została zmazana nasza pierworodna przewina. 

            Kościół rodzi się na Chrzcie Świętym, lecz żywi się Eucharystią. Najświętszy Sakrament jest czymś niezbędnym w życiu chrześcijanina. To Eucharystia nas umacnia, nie tylko fizycznie, ale karmi nas przede wszystkim duchowo. Z uwagi na pandemię koronawirusa chciejmy przyjąć Komunię w sposób duchowy do naszych serc. Odczuwając niebywałą Miłość, którą daje nam Pan w tej Świętej Nocy Paschalnej otwórzmy nasze serca na moc i działanie Zmartwychwstałego.

Łącząc się duchowo w przeżywaniu Liturgii Paschalnej zachęcamy Was do tego, by w swoich domach w gronie najbliższych odnowić Wasze przyrzeczenia chrzcielne.

Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych ma ożywić świadomość przynależności do Jezusa i przypomnieć obowiązek wypełniania płynących z tego zadań.

Odnowienie przyrzeczeń

Głowa rodziny (GR): Pytam każdego z Was. Czy wyrzekasz się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?

Pozostali (P): Wyrzekam się.

GR: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?

P: Wyrzekam się.

GR: Czy wyrzekasz się szatana, który jest głównym sprawcą grzechu?

P: Wyrzekam się.

GR: Czy wierzysz w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?

P: Wierzę.

GR: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?

P:Wierzę.

GR: Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?

P:Wierzę.

GR: Czy przyrzekasz za pomocą łaski Bożej zachowywać wiernie przykazania Boże i kościelne?

P: Przyrzekam.

GR: Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.

P: Amen.

Można jeszcze dodać:

GR: Przez chrzest staliście się świątynią Boga, na podziękowanie za wszystkie otrzymane dobrodziejstwa odmówmy razem:

Wszyscy: W Imię Trójcy Przenajświętszej, w Imię Ojca, który nas stworzył, i Syna, który nas odkupił, i Ducha Świętego, który nas uświęcił, wobec Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanej Bogarodzicy, naszych Aniołów Stróżów, naszych świętych Patronów, wobec wierzących, odnawiam Przymierze zawarte przy Chrzcie świętym. Postanawiam żyć i umierać w wierze katolickiej. Pozostaję wierny Jezusowi Chrystusowi i Jego Ewangelii. Ojcze Przedwieczny, użycz mi do tego Twojej pomocy. Przez Chrystusa Pana naszego, który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Na zakończenie wszyscy członkowie rodziny śpiewają Przez chrztu świętego wielki dar
(nowa DDN nr. 234).

Wielki Piątek

WIELKI PIĄTEK

            Wielki Piątek to dzień, w którym obchodzimy pamiątkę śmierci Pana Jezusa. Na drzewie krzyża zawisło Zbawienie świata – Chrystus, który wziął na siebie grzechy wszystkich ludzi. Strumieniem łask dla nas wszystkich są Jego rany, z których wypływa krew i woda. Kapłani padając twarzą na ziemię przepraszają Boga za grzechy i zniewagi, jakie Mesjasz doświadcza ze wszystkich stron świata.

            Zgodnie z tradycją pierwszych wieków chrześcijaństwa Kościół w Wielki Piątek nie sprawuje Eucharystii. Nabożeństwo Wielkopiątkowe rozpoczyna się Liturgią Słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej. Kolejno następuje uroczysta modlitwa powszechna,  która w obfitości wezwań stara się uwzględnić wszystkich ludzi, aby obmyła nas Krew Chrystusa przelana na krzyżu. Punktem szczytowym jest adoracja Krzyża naszego Pana. Zbliżając się ku końcowi Liturgii, Ciało Chrystusa w uroczystej procesji zostaje przeniesione do Grobu Pańskiego, by po zakończonych obrzędach liturgicznych można było czuwać przy naszym Zbawicielu. Pamiętajmy, że jest to dzień miłosierdzia, przebaczenia i odnowy życia chrześcijańskiego. Bądźmy duchem przy cierpiącym Chrystusie, niech nasze serca biją dla Niego, a naszą niedoskonałą, lecz szczerą miłością chciejmy odpowiedzieć na Jego niezrównaną miłość.

            Z uwagi na ograniczone uczestnictwo ludu Bożego w Liturgii Wielkopiątkowej zachęcamy Was do rodzinnego nabożeństwa połączonego z adoracją Krzyża. Podobnie jak w Wielki Czwartek nakryjmy nasz stół białym obrusem. Postawmy na środku stołu krzyż, obok Pismo Święte. O godzinie piętnastej jako godzinie śmierci Jezusa zapalmy świecę na znak czuwania i bycia blisko naszego Pana. Natomiast nabożeństwo domowe zacznijmy o godzinie siedemnastej.

Nasze spotkanie z Chrystusem Ukrzyżowanym rozpocznijmy od zaśpiewania pieśni Ludu, mój ludu, cóżem Ci uczynił (nowa Droga do Nieba nr. 505). Następnie jeden z członków rodziny odczytuje opis męki Pańskiej w redakcji świętego Jana (J 19,1-42), który pozostali słuchają w skupieniu w postawie siedzącej. Przypominamy o tym, by na słowa „I skłoniwszy głowę oddał ducha” przyklęknąć i w chwili ciszy podziękować Jezusowi za odkupienie nas i całego świata.

 

Po odczytaniu męki Pańskiej głowa rodziny bierze krzyż, klęka i jako pierwszy całuje stopy Jezusa. Kolejno przekazuje krzyż do ucałowania wszystkim członkom rodziny.

Po obrzędzie ucałowania krzyża w gronie rodzinnym wszyscy stojąc zanoszą do Boga wspólne prośby. Każde wezwanie może odmawiać kto inny:

Głowa rodziny (GR): Ze szczerą miłością pokłońmy się naszemu Odkupicielowi, który za nas został umęczony i złożony do grobu: Błagajmy Go z pokorą: Panie, zmiłuj się nad nami.
Pozostali (P): Panie, zmiłuj się nad nami.

Lektor (L): Chryste, nasz Panie i Mistrzu, posłuszny za nas aż do śmierci, naucz nas, abyśmy zawsze byli posłuszni woli Ojca.

P: Panie, zmiłuj się nad nami.

L: Chryste, nasz Królu, Ty stałeś się pośmiewiskiem ludzi i z pokorą znosiłeś wszelkie obelgi, naucz nas jak mamy cierpieć dla Twego imienia.

P: Panie, zmiłuj się nad nami.

L: Chryste nasz Zbawicielu, Ty rozciągnąwszy ręce na krzyżu, przyciągnąłeś do siebie wszystko, zgromadź w Twoim Królestwie wszystkie rozproszone dzieci Boże.

P: Panie, zmiłuj się nad nami.

L: Chryste, nasze Życie. Ty umierając na drzewie krzyża zniweczyłeś piekło wraz ze śmiercią, daj nam umierać razem z Tobą, abyśmy z Tobą chwalebnie zmartwychwstali.

P: Panie, zmiłuj się nad nami.

L: Chryste, nasz Zbawicielu, Ty oddałeś życie za umiłowanych braci. Spraw abyśmy tą samą miłością wzajemnie się miłowali.

P: Panie, zmiłuj się nad nami.

GR: Wejrzyj, prosimy Cię, Panie, na tę rodzinę Twoją, za którą nasz Pan, Jezus Chrystus, nie zawahał się oddać w ręce złoczyńców i poddać męce Krzyża. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

P: Amen.

Po wspólnym odmówieniu próśb następuje modlitwa Pańska:

Ojcze nasz…

Na zakończenie wszyscy członkowie rodziny śpiewają Odszedł Pasterz nasz
(nowa DDN nr. 74.2). Zachęcamy do trwania w swoich domach przed Chrystusem Ukrzyżowanym do godzin wieczornych.

Wielki Czwartek

WIELKI CZWARTEK

Wielki Czwartek jest dniem ustanowienia sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Msza święta Wieczerzy Pańskiej, będąca punktem rozpoczynającym obchody Triduum Paschalnego, koncentruje naszą uwagę wokół tajemnicy sakramentu Eucharystii i nierozłącznego z nim sakramentu święceń kapłańskich.

Warto zaznaczyć, że podczas tej liturgii po raz ostatni przed Wielkanocą słyszymy hymn Chwała na wysokości Bogu oraz towarzyszące mu brzmienie dzwonów. Mycie stóp dwunastu mężczyznom, które jest zwyczajem niektórych parafii ma przypomnieć kapłanom o ich służebnej roli wobec ludu Bożego – na wzór Chrystusa, „który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć” (Mt 20,28).

Po Eucharystii Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do Kaplicy Adoracji (Ciemnicy). Miejsce to ma za zadanie pobudzać wiernych do dziękczynienia za wielki dar  Eucharystii. W tym roku zgodnie z dyrektywami biskupa diecezjalnego obrzęd ten nie będzie miał miejsca. Po zakończeniu liturgii zdejmuje się obrus i wszelkie inne ozdoby ze stołu Ofiary. Ogołocenie ołtarza symbolizuje samotność Jezusa w czasie modlitwy w Ogrodzie Oliwnym.

Wieczór Wielkiego Czwartku jest świętem szczególnego rodzaju. Przeżycia religijne, które mają miejsce w kościele, przenieśmy także pod dach rodzinny i niech tworzą jedną nierozdzielną całość. Liturgia winna być kontynuowana w gronie rodzinnym przy stole, w czasie tzw. uczty wielkoczwartkowej. Warto spotkać się przy stole na posiłku i wspólnej modlitwie z najbliższymi, spędzić z nimi czas i cieszyć się tą małą, domową wspólnotą Kościoła.

 Z uwagi na okoliczności, w których dane nam zostało przeżywać tajemnicę Triduum Paschalnego przygotujmy nasz dom na spotkanie z Panem. Stół nakryjmy białym obrusem. Na nim umieśćmy Pismo Święte oraz świecę jako znak obecności Chrystusa we wspólnocie rodziny. Spełniając powyższe zachęty rodzina jako domowy Kościół może zgromadzić się wokół stołu i rozpocząć celebrację Wielkiego Czwartku. 

Obrzęd domowych celebracji możemy rozpocząć od zaśpiewania pieśni: Tyś w wieczerniku chlebem się stał (nowa Droga do Nieba nr.021). W tym czasie zapala się świecę umieszczoną na środku stołu. Potem ojciec (głowa rodziny) powoli i z namaszczeniem czyta fragment z Ewangelii św. Jana (J 13, 1-15). Po lekturze można zaśpiewać pieśń: Gdzie miłość wzajemna i dobroć. (nowa DDN nr.210).

 

Po zakończeniu śpiewu ojciec następującą modlitwą błogosławi stół:

O. Pobłogosław, Panie, naszą rodzinę zgromadzoną w Twoje imię, pobłogosław ten posiłek, tych, którzy go przygotowali i spraw, abyśmy miłowali się wzajemnie, jak Ty nas umiłowałeś. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

 W. Amen.

Wszyscy siadają i spożywają z radością wieczerzę.

Ojciec usługuje i dba o radosny nastrój. Po zakończeniu wieczerzy na pustym stole pozostaje tylko płonąca świeca. Wszyscy wstają i w milczeniu dziękują za spożyte dary, po czym modlitwie przewodniczy matka.

M. Boże, Miłości, dałeś nam przez swego umiłowanego Syna przykazanie nowe, abyśmy się wzajemnie miłowali, tą miłością którą Ty sam nas umiłowałeś - nas nędznych, niegodnych, zbłąkanych; tą miłością, która sprawiła, żeś nam dał swego Umiłowanego Syna, aby był naszym Zbawicielem i naszym życiem. Prosimy Cię, Panie, daj nam na czas naszego przejścia przez ziemię zdolność zapominania krzywd, czyste sumienie, szczerość myśli i prawdę słowa. Stwórz w nas serce zdolne kochać wszystkich naszych braci. Przez Chrystusa, Pana naszego.

W.Amen.

Po zakończeniu wszyscy siadają i w skupieniu przy płonącej świecy słuchają słów modlitwy arcykapłańskiej Chrystusa, którą znajdziemy w Piśmie Świętym (J 17, 1-28). W chwili ciszy starajmy się zreflektować nad tym, co zostało odczytane. Niech pomogą nam w tym pytania pomocnicze:

·         Jezus w modlitwie zwraca się do Ojca, którego miłuje. Jaki noszę obraz Boga Ojca? Czy potrafię być przed Nim szczery? Czy ufam Bogu? Czy czuję się Jego ukochanym dzieckiem?

·         Nasz Pan Jezus Chrystus modlił się za nas jako za swoich uczniów. Czy czuję się uczniem Jezusa? Jak żyję jako uczeń Jezusa? Na ile jestem blisko Niego, a na ile jeszcze nie wypełniam nauki naszego Pana?

·          Jezus również modlił się za przyszły Kościół. Czy czuję, że Kościół jest moją przestrzenią domową? Czy czuję, że to jest MÓJ Kościół? Co mnie wewnętrznie boli? Czy jako członek Kościoła staram się brać aktywny udział w Jego życiu? 

Po odczytaniu, medytacji i podzieleniem się z najbliższymi fragmentem Pisma Świętego następuje modlitwa:

M. Panie Jezu, Ty jesteś najlepszym Przyjacielem, byłeś nim dla swych uczniów, dzieliłeś z nimi wszystkie radości i smutki. Byłeś ich Panem i Mistrzem, a stałeś się ich Sługą: umyłeś im nogi. Za nich i za nas wszystkich poszedłeś na śmierć. Naucz nas, co znaczy prawdziwa przyjaźń. Spraw, byśmy w naszej rodzinie i z naszymi braćmi w wierze, trwali w miłości i jedności. Byśmy mieli jedno serce i jedną duszę, i byśmy wszyscy żyli w Twoim pokoju. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

W czasie adoracji Pana Jezusa w Ciemnicy, tradycją naszych parafian jest odśpiewanie Gorzkich Żali(wszystkich trzech  części) . Zachęcamy parafian do duchowego zjednoczenia się w Wielki Czwartek i odśpiewania tego nabożeństwa swoich domach.

 

Spójrz, tam w górze, w oddaleniu.

1.      Spójrz, tam w górze, w oddaleniu,

Jakaś postać chyli się.

W tak żałosnym rozmodleniu

 Klęczy Jezus, Boży Syn.

2.      Cichutko śpi Getsemani sad,

Lecz ciszę przerywa, raz po raz,

Westchnienie i ból,

Bo straszny ten bój Przeżywa Jezus Król.

3.      Jakąż ciężką walkę toczył,

 Wolę Ojca przyjął Sam.

Tam na wzgórzu, na Golgocie,

 On wykonał Boży plan.

4.      Cichutko zaprasza ciebie.

Pójdź i popatrz, jak cierpiał tam wśród wzgórz.

 On zbawić cię chce,

Z miłością cię zwie, Pan Jezus kocha cię.

https://youtu.be/hVSFVcHC7Jw

Zmarł biskup pomocniczy senior diecezji gliwickiej GERARD KUSZ

 

 

15 marca 2021 roku w wieku 82 lat, w 59 roku kapłaństwa i 36 roku biskupstwa zmarł biskup pomocniczy senior diecezji gliwickiej Gerard Kusz.

Gerard Kusz urodził się 23 października 1939 roku w Dziergowicach. Teologię studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1962 roku w Opolu.

Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii Chrystusa Króla w Gliwicach i Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu. W latach 1973-1974 pełnił funkcję prefekta w WSD Śląska Opolskiego w Nysie. Studia na KUL (specjalizacja katechetyczna) rozpoczął w 1974 roku. W 1976 roku uzyskał tytuł magistra teologii, a w 1978 roku obronił pracę doktorską.

W 1978 roku został wykładowcą katechetyki, pedagogiki i teologii pastoralnej w WSD Śląska Opolskiego w Nysie. W tym też czasie pełnił funkcje: członka Rady Naukowej Diecezjalnego Instytutu Pastoralnego w Opolu, diecezjalnego wizytatora nauki religii, cenzora książek religijnych, sekretarza Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów oraz prezesa wojewódzkiego oddziału TP KUL w Opolu. W latach 1983-1985 był wicerektorem WSD Śląska Opolskiego w Nysie.

27 czerwca 1985 roku mianowany został biskupem pomocniczym diecezji opolskiej. Konsekracja miała miejsce 15 sierpnia 1985 roku. W diecezji opolskiej powierzono jego pieczy m.in. sprawy katechetyczne, wizytatorów diecezjalnych, sprawy rekolekcyjno-formacyjne laikatu i kultury chrześcijańskiej. Sprawował szczególną opiekę nad raciborskim rejonem duszpasterskim.

Wraz z powstaniem diecezji gliwickiej 25 marca 1992 roku został jej pierwszym biskupem pomocniczym. Pełnił funkcję wikariusza generalnego i przewodniczącego Wydziału Nauki i Kultury Chrześcijańskiej. Od 1985 roku należał do Komisji Katechetycznej Episkopatu Polski, będąc też jej wiceprzewodniczącym.

15 listopada 2014 roku, w związku z przekroczeniem wieku emerytalnego, papież przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa pomocniczego diecezji gliwickiej. Mimo emerytury dalej aktywnie udzielał się duszpastersko w diecezji, sprawując sakramenty oraz spotykając się z różnymi grupami, u których przez lata swojej posługi zaskarbił sobie życzliwość.

W ostatnich latach życia zaczął podupadać na zdrowiu i musiał ograniczyć swoją duszpasterską działalność. Zmarł 15 marca 2021 r. w godzinach popołudniowych po długiej i ciężkiej chorobie.

Jego dewizą biskupią były słowa: "Oboedientia et pax" (Posłuszeństwo i pokój).

 

MODLITWA  RÓŻAŃCOWA

 

 w intencji śp. biskupa Gerarda Kusza w  naszym kościele:

               

 wtorek 16 marca – godz. 17.00

                  środa 17 marca – godz. 18.00

                  czwartek 18 marca – godz. 17.00

Dekret Biskupa Gliwickiego

D E K R E T

wyznaczający kościoły jubileuszowe na czas obchodów Roku Świętego Józefa obowiązujący w diecezji gliwickiej od 1 lutego 2021 r. do 8 grudnia 2021 r.

Nawiązując do Listu Apostolskiego Ojca Świętego Franciszka „Patris corde” oraz Dekretu Penitencjarii Apostolskiej z dnia 8 grudnia 2020 roku, na czas obchodów Roku Świętego Józefa do 8 grudnia 2021 r., ustanawiam w Diecezji Gliwickiej następujące kościoły jubileuszowe dla poszczególnych dekanatów:

 

Dekanaty: Bytom i Bytom Miechowice - kościół Świętej Rodziny w Bytomiu Bobrku;

Dekanaty: Gliwice, Gliwice Sośnica i Gliwice Łabędy - kościół św. Józefa Robotnika w Ligocie Zabrskiej;

Dekanaty: Zabrze i Zabrze Mikulczyce - kościół św. Józefa w Zabrzu;

Dekanat Kuźnia Raciborska - kościół św. Józefa Robotnika w Zawadzie Książęcej;

Dekanaty: Lubliniec, Sadów i Woźniki - kościół św. Józefa Robotnika w Sadowie;

Dekanaty: Tarnowskie Góry i Żyglin - kościół NSPJ i MB Fatimskiej w Tarnowskich Górach Strzybnicy;

Dekanaty: Pyskowice, Pławniowice i Toszek - kościół św. Józefa Robotnika w Taciszowie.

 

Kościoły jubileuszowe powinny się stać miejscem, do którego przybywają pielgrzymi, aby pojednać się z Bogiem, dostąpić łaski odpustów przewidzianych w dokumencie Penitencjarni Apostolskiej, aby przez wstawiennictwo św. Józefa powierzać Panu Bogu intencje własne oraz wspólnot, do których należą. Dlatego do zadań gospodarzy wskazanych wyżej świątyń na „Rok Świętego Józefa” należą:

 

1. zorganizowanie w określonych porach Adoracji Najświętszego Sakramentu;

2. troska o umożliwienie wiernym skorzystania z sakramentu pokuty. W dyżury w konfesjonale powinni się zaangażować kapłani wskazanych dekanatów;

3. umożliwienie wiernym rozmowy z kapłanem (jeśli zajdzie taka potrzeba);

4. zorganizowanie cyklicznych nabożeństw ku czci św. Józefa, jak również konferencji, katechez przybliżających osobę św. Józefa.

Niech Święty Józef wyprasza nam wszystkich potrzebne łaski


† Jan Kopiec Biskup Gliwicki

« 1
...
10 11 12 13 14 15 16
...
17 »
wykonanie: e-parafia.net