WIELKA SOBOTA
Liturgia
Świętej Nocy Paschalnej jest szczytem przeżyć całego roku liturgicznego i
centralnym przeżyciem Triduum paschalnego. W tej liturgii objawia się
najmocniej ostateczny cel i kierunek ludzkiego życia – jest nim udział w
zwycięstwie Chrystusa nad szatanem, grzechem i śmiercią.
W
pierwszej części Świętej Nocy Paschalnej, czyli w Liturgii Światła kapłan
zapali paschał w kościele. Następnie zostanie odczytane Orędzie Wielkanocne, w
którym zawarte jest dziękczynienie Bogu za Jezusa Chrystusa, który wyzwolił nas
z niewoli grzechu.
Druga część liturgii Świętej Nocy to
obrzęd liturgii Słowa. Stół Słowa Bożego w swej dzisiejszej obfitości przybliża
człowiekowi na nowo całą historię zbawienia, ukazującą odwieczną wierność Boga
wobec swoich dzieci. W tym dniu zachęcamy do odczytania
i medytacji obficie zastawionego dla nas Słowa Bożego w swoim domu:
·
Rdz 1,1-2,2
·
Rdz 22, 1-18
·
Wj 14,15-15,1
·
Iz 54,4a.5-14
·
Iz 55,1-11
·
Ba 3,9-15.32-4,4
·
Ez 36, 16-17a.18-28
·
Rz 6,3-11
·
Mt 28,1-10
Kolejną częścią świętych obrzędów
jest liturgia chrzcielna. Błogosławieństwo
wody jest wymownym znakiem naszej jedności z Chrystusem, ponieważ poprzez
sakrament Chrztu została zmazana nasza pierworodna przewina.
Kościół rodzi się na Chrzcie
Świętym, lecz żywi się Eucharystią. Najświętszy Sakrament jest czymś niezbędnym
w życiu chrześcijanina. To Eucharystia nas umacnia, nie tylko fizycznie, ale
karmi nas przede wszystkim duchowo. Z uwagi na pandemię koronawirusa chciejmy
przyjąć Komunię w sposób duchowy do naszych serc. Odczuwając niebywałą Miłość,
którą daje nam Pan w tej Świętej Nocy Paschalnej otwórzmy nasze serca na moc i
działanie Zmartwychwstałego.
Łącząc się duchowo w przeżywaniu Liturgii Paschalnej zachęcamy
Was do tego, by w swoich domach w gronie najbliższych odnowić Wasze
przyrzeczenia chrzcielne.
Odnowienie
przyrzeczeń chrzcielnych ma ożywić świadomość przynależności do Jezusa i
przypomnieć obowiązek wypełniania płynących z tego zadań.
Odnowienie przyrzeczeń
Głowa rodziny (GR): Pytam każdego z Was. Czy wyrzekasz
się grzechu, aby żyć w wolności dzieci Bożych?
Pozostali (P): Wyrzekam
się.
GR: Czy wyrzekasz się wszystkiego, co
prowadzi do zła, aby cię grzech nie opanował?
P: Wyrzekam
się.
GR: Czy wyrzekasz się szatana, który
jest głównym sprawcą grzechu?
P: Wyrzekam
się.
GR: Czy wierzysz w Boga Ojca
wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
P: Wierzę.
GR: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa,
Syna Jego jedynego, Pana naszego, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i
pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
P:Wierzę.
GR: Czy wierzysz w Ducha Świętego,
święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów,
zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
P:Wierzę.
GR: Czy przyrzekasz za pomocą łaski
Bożej zachowywać wiernie przykazania Boże i kościelne?
P: Przyrzekam.
GR: Taka jest nasza wiara. Taka jest
wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu
naszym.
P: Amen.
Można jeszcze dodać:
GR: Przez chrzest staliście się
świątynią Boga, na podziękowanie za wszystkie otrzymane dobrodziejstwa odmówmy
razem:
Wszyscy: W Imię Trójcy Przenajświętszej, w
Imię Ojca, który nas stworzył, i Syna, który nas odkupił, i Ducha Świętego,
który nas uświęcił, wobec Najświętszej Maryi Panny, Niepokalanej Bogarodzicy,
naszych Aniołów Stróżów, naszych świętych Patronów, wobec wierzących, odnawiam
Przymierze zawarte przy Chrzcie świętym. Postanawiam żyć i umierać w wierze
katolickiej. Pozostaję wierny Jezusowi Chrystusowi i Jego Ewangelii. Ojcze
Przedwieczny, użycz mi do tego Twojej pomocy. Przez Chrystusa Pana naszego,
który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków.
Amen.
Na zakończenie wszyscy członkowie rodziny śpiewają Przez chrztu świętego wielki dar
(nowa
DDN nr. 234).
WIELKI PIĄTEK
Wielki
Piątek to dzień, w którym obchodzimy pamiątkę śmierci Pana Jezusa. Na drzewie
krzyża zawisło Zbawienie świata – Chrystus, który wziął na siebie grzechy
wszystkich ludzi. Strumieniem łask dla nas wszystkich są Jego rany, z których
wypływa krew i woda. Kapłani padając twarzą na ziemię przepraszają Boga za
grzechy i zniewagi, jakie Mesjasz doświadcza ze wszystkich stron świata.
Zgodnie z tradycją pierwszych wieków
chrześcijaństwa Kościół w Wielki Piątek nie sprawuje Eucharystii. Nabożeństwo
Wielkopiątkowe rozpoczyna się Liturgią Słowa, w której naczelne miejsce zajmuje
opis Męki Pańskiej. Kolejno następuje uroczysta modlitwa powszechna, która w obfitości wezwań stara się uwzględnić
wszystkich ludzi, aby obmyła nas Krew Chrystusa przelana na krzyżu. Punktem
szczytowym jest adoracja Krzyża naszego Pana. Zbliżając się ku końcowi
Liturgii, Ciało Chrystusa w uroczystej procesji zostaje przeniesione do Grobu
Pańskiego, by po zakończonych obrzędach liturgicznych można było czuwać przy
naszym Zbawicielu. Pamiętajmy, że jest to dzień miłosierdzia, przebaczenia i
odnowy życia chrześcijańskiego. Bądźmy duchem przy cierpiącym Chrystusie, niech
nasze serca biją dla Niego, a naszą niedoskonałą, lecz szczerą miłością
chciejmy odpowiedzieć na Jego niezrównaną miłość.
Z uwagi
na ograniczone uczestnictwo ludu Bożego w Liturgii Wielkopiątkowej zachęcamy
Was do rodzinnego nabożeństwa połączonego z adoracją Krzyża. Podobnie jak w
Wielki Czwartek nakryjmy nasz stół białym obrusem. Postawmy na środku stołu
krzyż, obok Pismo Święte. O godzinie piętnastej jako godzinie śmierci Jezusa
zapalmy świecę na znak czuwania i bycia blisko naszego Pana. Natomiast
nabożeństwo domowe zacznijmy o godzinie siedemnastej.
Nasze spotkanie z Chrystusem Ukrzyżowanym rozpocznijmy od
zaśpiewania pieśni Ludu, mój ludu, cóżem
Ci uczynił (nowa Droga do Nieba nr. 505). Następnie jeden z członków
rodziny odczytuje opis męki Pańskiej w redakcji świętego Jana (J 19,1-42),
który pozostali słuchają w skupieniu w postawie siedzącej. Przypominamy o tym, by na słowa „I skłoniwszy głowę oddał ducha”
przyklęknąć i w chwili ciszy podziękować Jezusowi za odkupienie nas i całego
świata.
Po odczytaniu
męki Pańskiej głowa rodziny bierze krzyż, klęka i jako pierwszy całuje stopy
Jezusa. Kolejno przekazuje krzyż do ucałowania wszystkim członkom rodziny.
Po obrzędzie ucałowania
krzyża w gronie rodzinnym wszyscy stojąc zanoszą do Boga wspólne prośby. Każde
wezwanie może odmawiać kto inny:
Głowa rodziny (GR): Ze szczerą miłością pokłońmy się
naszemu Odkupicielowi, który za nas został umęczony i złożony do grobu:
Błagajmy Go z pokorą: Panie, zmiłuj się nad nami.
Pozostali (P): Panie, zmiłuj się nad nami.
Lektor (L): Chryste, nasz Panie i Mistrzu,
posłuszny za nas aż do śmierci, naucz nas, abyśmy zawsze byli posłuszni woli
Ojca.
P: Panie,
zmiłuj się nad nami.
L: Chryste, nasz Królu, Ty stałeś się
pośmiewiskiem ludzi i z pokorą znosiłeś wszelkie obelgi, naucz nas jak mamy
cierpieć dla Twego imienia.
P: Panie,
zmiłuj się nad nami.
L: Chryste nasz Zbawicielu, Ty
rozciągnąwszy ręce na krzyżu, przyciągnąłeś do siebie wszystko, zgromadź w
Twoim Królestwie wszystkie rozproszone dzieci Boże.
P: Panie,
zmiłuj się nad nami.
L: Chryste, nasze Życie. Ty umierając
na drzewie krzyża zniweczyłeś piekło wraz ze śmiercią, daj nam umierać razem z
Tobą, abyśmy z Tobą chwalebnie zmartwychwstali.
P: Panie,
zmiłuj się nad nami.
L: Chryste, nasz Zbawicielu, Ty
oddałeś życie za umiłowanych braci. Spraw abyśmy tą samą miłością wzajemnie się
miłowali.
P: Panie,
zmiłuj się nad nami.
GR: Wejrzyj, prosimy Cię, Panie, na tę
rodzinę Twoją, za którą nasz Pan, Jezus Chrystus, nie zawahał się oddać w ręce
złoczyńców i poddać męce Krzyża. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha
Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.
P: Amen.
Po wspólnym odmówieniu
próśb następuje modlitwa Pańska:
Ojcze nasz…
Na zakończenie wszyscy członkowie rodziny śpiewają Odszedł Pasterz nasz
(nowa
DDN nr. 74.2). Zachęcamy do trwania w
swoich domach przed Chrystusem Ukrzyżowanym do godzin wieczornych.
WIELKI CZWARTEK
Wielki Czwartek jest dniem ustanowienia sakramentu
Eucharystii i Kapłaństwa. Msza święta Wieczerzy Pańskiej, będąca punktem
rozpoczynającym obchody Triduum Paschalnego, koncentruje naszą uwagę wokół
tajemnicy sakramentu Eucharystii i nierozłącznego z nim sakramentu święceń
kapłańskich.
Warto zaznaczyć, że podczas tej liturgii po raz
ostatni przed Wielkanocą słyszymy hymn Chwała
na wysokości Bogu oraz towarzyszące mu brzmienie dzwonów. Mycie stóp
dwunastu mężczyznom, które jest zwyczajem niektórych parafii ma przypomnieć
kapłanom o ich służebnej roli wobec ludu Bożego – na wzór Chrystusa, „który nie
przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć” (Mt 20,28).
Po Eucharystii Najświętszy Sakrament zostaje
przeniesiony do Kaplicy Adoracji (Ciemnicy). Miejsce to ma za zadanie pobudzać
wiernych do dziękczynienia za wielki dar Eucharystii. W tym roku zgodnie z dyrektywami
biskupa diecezjalnego obrzęd ten nie będzie miał miejsca. Po zakończeniu
liturgii zdejmuje się obrus i wszelkie inne ozdoby ze stołu Ofiary. Ogołocenie
ołtarza symbolizuje samotność Jezusa w czasie modlitwy w Ogrodzie Oliwnym.
Wieczór Wielkiego Czwartku jest świętem szczególnego
rodzaju. Przeżycia religijne, które mają miejsce w kościele, przenieśmy także pod dach rodzinny i niech tworzą jedną nierozdzielną całość. Liturgia winna być
kontynuowana w gronie rodzinnym przy stole, w czasie tzw. uczty
wielkoczwartkowej. Warto spotkać się przy stole
na posiłku i wspólnej modlitwie z najbliższymi, spędzić z nimi czas i cieszyć
się tą małą, domową wspólnotą Kościoła.
Z uwagi na okoliczności, w których dane nam
zostało przeżywać tajemnicę Triduum Paschalnego przygotujmy nasz dom na
spotkanie z Panem. Stół nakryjmy białym obrusem. Na nim umieśćmy Pismo Święte
oraz świecę jako znak obecności Chrystusa we wspólnocie rodziny. Spełniając
powyższe zachęty rodzina jako domowy Kościół może zgromadzić się wokół stołu i
rozpocząć celebrację Wielkiego Czwartku.
Obrzęd domowych celebracji możemy
rozpocząć od zaśpiewania pieśni: Tyś w
wieczerniku chlebem się stał (nowa Droga do Nieba nr.021). W tym
czasie zapala się świecę umieszczoną na środku stołu. Potem ojciec (głowa
rodziny) powoli i z namaszczeniem czyta fragment z Ewangelii św. Jana (J 13,
1-15). Po lekturze można zaśpiewać pieśń:
Gdzie miłość wzajemna i dobroć. (nowa
DDN nr.210).
Po zakończeniu śpiewu ojciec następującą modlitwą błogosławi stół:
O. Pobłogosław,
Panie, naszą rodzinę zgromadzoną w Twoje imię, pobłogosław ten posiłek, tych,
którzy go przygotowali i spraw, abyśmy miłowali się wzajemnie, jak Ty nas
umiłowałeś. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
W. Amen.
Wszyscy siadają i
spożywają z radością wieczerzę.
Ojciec usługuje i dba o
radosny nastrój. Po zakończeniu wieczerzy na pustym stole pozostaje tylko
płonąca świeca. Wszyscy wstają i w milczeniu dziękują za spożyte dary, po czym
modlitwie przewodniczy matka.
M. Boże,
Miłości, dałeś nam przez swego umiłowanego Syna przykazanie nowe, abyśmy się
wzajemnie miłowali, tą miłością którą Ty sam nas umiłowałeś - nas nędznych,
niegodnych, zbłąkanych; tą miłością, która sprawiła, żeś nam dał swego
Umiłowanego Syna, aby był naszym Zbawicielem i naszym życiem. Prosimy Cię,
Panie, daj nam na czas naszego przejścia przez ziemię zdolność zapominania
krzywd, czyste sumienie, szczerość myśli i prawdę słowa. Stwórz w nas serce
zdolne kochać wszystkich naszych braci. Przez Chrystusa, Pana naszego.
W.Amen.
Po zakończeniu wszyscy siadają i w skupieniu przy
płonącej świecy słuchają słów modlitwy arcykapłańskiej Chrystusa, którą znajdziemy
w Piśmie Świętym (J 17, 1-28). W chwili ciszy starajmy się zreflektować nad
tym, co zostało odczytane. Niech pomogą nam w tym pytania pomocnicze:
·
Jezus w modlitwie zwraca się do Ojca,
którego miłuje. Jaki noszę obraz Boga Ojca? Czy potrafię być przed Nim szczery?
Czy ufam Bogu? Czy czuję się Jego ukochanym dzieckiem?
·
Nasz Pan Jezus Chrystus modlił się za
nas jako za swoich uczniów. Czy czuję się uczniem Jezusa? Jak żyję jako uczeń
Jezusa? Na ile jestem blisko Niego, a na ile jeszcze nie wypełniam nauki
naszego Pana?
·
Jezus
również modlił się za przyszły Kościół. Czy czuję, że Kościół jest moją
przestrzenią domową? Czy czuję, że to jest MÓJ Kościół? Co mnie wewnętrznie
boli? Czy jako członek Kościoła staram się brać aktywny udział w Jego
życiu?
Po odczytaniu, medytacji i podzieleniem się z najbliższymi fragmentem
Pisma Świętego następuje modlitwa:
M. Panie Jezu, Ty jesteś najlepszym
Przyjacielem, byłeś nim dla swych uczniów, dzieliłeś z nimi wszystkie radości i
smutki. Byłeś ich Panem i Mistrzem, a stałeś się ich Sługą: umyłeś im nogi. Za
nich i za nas wszystkich poszedłeś na śmierć. Naucz nas, co znaczy prawdziwa
przyjaźń. Spraw, byśmy w naszej rodzinie i z naszymi braćmi w wierze, trwali w
miłości i jedności. Byśmy mieli jedno serce i jedną duszę, i byśmy wszyscy żyli
w Twoim pokoju. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
W czasie adoracji Pana Jezusa w Ciemnicy, tradycją naszych parafian
jest odśpiewanie Gorzkich Żali(wszystkich trzech części) . Zachęcamy parafian do duchowego
zjednoczenia się w Wielki Czwartek i odśpiewania tego nabożeństwa
swoich domach.
Spójrz, tam w górze, w
oddaleniu.
1.
Spójrz,
tam w górze, w oddaleniu,
Jakaś
postać chyli się.
W
tak żałosnym rozmodleniu
Klęczy Jezus, Boży Syn.
2.
Cichutko
śpi Getsemani sad,
Lecz
ciszę przerywa, raz po raz,
Westchnienie
i ból,
Bo
straszny ten bój Przeżywa Jezus Król.
3.
Jakąż
ciężką walkę toczył,
Wolę Ojca przyjął Sam.
Tam na wzgórzu, na
Golgocie,
On wykonał Boży plan.
4.
Cichutko
zaprasza ciebie.
Pójdź i popatrz, jak
cierpiał tam wśród wzgórz.
On zbawić cię chce,
Z miłością cię zwie,
Pan Jezus kocha cię.
15 marca 2021 roku w wieku 82 lat, w 59 roku kapłaństwa i 36 roku
biskupstwa zmarł biskup pomocniczy senior diecezji gliwickiej Gerard Kusz.
Gerard Kusz urodził się 23 października 1939 roku w
Dziergowicach. Teologię studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego
w Nysie. Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1962 roku w Opolu.
Po święceniach pracował jako wikariusz w parafii
Chrystusa Króla w Gliwicach i Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu. W
latach 1973-1974 pełnił funkcję prefekta w WSD Śląska Opolskiego w Nysie.
Studia na KUL (specjalizacja katechetyczna) rozpoczął w 1974 roku. W 1976 roku
uzyskał tytuł magistra teologii, a w 1978 roku obronił pracę doktorską.
W 1978 roku został wykładowcą katechetyki,
pedagogiki i teologii pastoralnej w WSD Śląska Opolskiego w Nysie. W tym też
czasie pełnił funkcje: członka Rady Naukowej Diecezjalnego Instytutu
Pastoralnego w Opolu, diecezjalnego wizytatora nauki religii, cenzora książek
religijnych, sekretarza Rady Kapłańskiej i Kolegium Konsultorów oraz prezesa
wojewódzkiego oddziału TP KUL w Opolu. W latach 1983-1985 był wicerektorem WSD
Śląska Opolskiego w Nysie.
27 czerwca 1985 roku mianowany został biskupem
pomocniczym diecezji opolskiej. Konsekracja miała miejsce 15 sierpnia 1985
roku. W diecezji opolskiej powierzono jego pieczy m.in. sprawy
katechetyczne, wizytatorów diecezjalnych, sprawy rekolekcyjno-formacyjne
laikatu i kultury chrześcijańskiej. Sprawował szczególną opiekę nad raciborskim
rejonem duszpasterskim.
Wraz z powstaniem diecezji gliwickiej 25 marca
1992 roku został jej pierwszym biskupem pomocniczym. Pełnił funkcję wikariusza
generalnego i przewodniczącego Wydziału Nauki i Kultury Chrześcijańskiej. Od
1985 roku należał do Komisji Katechetycznej Episkopatu Polski, będąc też jej
wiceprzewodniczącym.
15 listopada 2014 roku, w związku z
przekroczeniem wieku emerytalnego, papież przyjął jego rezygnację z urzędu
biskupa pomocniczego diecezji gliwickiej. Mimo emerytury dalej aktywnie
udzielał się duszpastersko w diecezji, sprawując sakramenty oraz spotykając się
z różnymi grupami, u których przez lata swojej posługi zaskarbił sobie
życzliwość.
W ostatnich latach życia zaczął podupadać na
zdrowiu i musiał ograniczyć swoją duszpasterską działalność. Zmarł 15 marca
2021 r. w godzinach popołudniowych po długiej i ciężkiej chorobie.
Jego dewizą biskupią były słowa:
"Oboedientia et pax" (Posłuszeństwo i pokój).
MODLITWA RÓŻAŃCOWA
w intencji
śp. biskupa Gerarda Kusza w naszym
kościele:
wtorek 16 marca
– godz. 17.00
środa 17 marca – godz. 18.00
D E K R E T
wyznaczający kościoły jubileuszowe na czas obchodów Roku
Świętego Józefa obowiązujący w diecezji gliwickiej od 1 lutego 2021 r. do
8 grudnia 2021 r.
Nawiązując
do Listu Apostolskiego Ojca Świętego Franciszka „Patris corde” oraz Dekretu
Penitencjarii Apostolskiej z dnia 8 grudnia 2020 roku, na czas obchodów Roku
Świętego Józefa do 8 grudnia 2021 r., ustanawiam w Diecezji Gliwickiej
następujące kościoły jubileuszowe dla poszczególnych dekanatów:
Dekanaty:
Bytom i Bytom Miechowice - kościół Świętej Rodziny w
Bytomiu Bobrku;
Dekanaty:
Gliwice, Gliwice Sośnica i Gliwice Łabędy - kościół
św. Józefa Robotnika w Ligocie Zabrskiej;
Dekanaty:
Zabrze i Zabrze Mikulczyce - kościół św. Józefa w
Zabrzu;
Dekanat
Kuźnia Raciborska - kościół św. Józefa Robotnika w
Zawadzie Książęcej;
Dekanaty:
Lubliniec, Sadów i Woźniki - kościół św. Józefa
Robotnika w Sadowie;
Dekanaty:
Tarnowskie Góry i Żyglin - kościół NSPJ i MB Fatimskiej
w Tarnowskich Górach Strzybnicy;
Dekanaty: Pyskowice, Pławniowice i Toszek - kościół św. Józefa Robotnika w Taciszowie.
Kościoły jubileuszowe powinny się stać miejscem, do którego przybywają pielgrzymi, aby pojednać się z Bogiem, dostąpić łaski odpustów przewidzianych w dokumencie Penitencjarni Apostolskiej, aby przez wstawiennictwo św. Józefa powierzać Panu Bogu intencje własne oraz wspólnot, do których należą. Dlatego do zadań gospodarzy wskazanych wyżej świątyń na „Rok Świętego Józefa” należą:
1.
zorganizowanie w określonych porach Adoracji Najświętszego Sakramentu;
2.
troska o umożliwienie wiernym skorzystania z sakramentu pokuty. W dyżury w
konfesjonale powinni się zaangażować kapłani wskazanych dekanatów;
3.
umożliwienie wiernym rozmowy z kapłanem (jeśli zajdzie taka potrzeba);
4.
zorganizowanie cyklicznych nabożeństw ku czci św. Józefa, jak również
konferencji, katechez przybliżających osobę św. Józefa.
Niech Święty Józef wyprasza nam wszystkich potrzebne łaski
† Jan Kopiec Biskup Gliwicki